Modderbad, tarantula, tante Krapé, nachtmerrie etc

Hier weer een berichtje uit het heerlijke Suriname. Ik kreeg van mevrouw Rootjes en mevrouw Boetzkes commentaar dat ik maar weer heel snel een berichtje moest typen. Toch wel fijn dat iemand je stimuleert om te schrijven, omdat ze het zo leuk vinden. Dus met volle tegenzin ga ik dan maar weer een berichtje schrijven. Hihi, nee hoor! Maar weet je wat het is. Je moet er voor gaan zitten. Je moet echt gaan zitten op een stoel of in de hangmat met je laptop op je schoot, op de tafel of op een bureau. En soms heb ik daar gewoon helemaal geen tijd voor, omdat ik natuurlijk een super druk leven lijd!

Goed, nadat ik even teruggekeken heb waar ik heb afgesloten, ga ik dus nu weer lekker beginnen bij iets interessants. Eerst ga ik even vertellen hoe geweldig ik het hier heb. De dagen vliegen voorbij. Er zit hier ergens een ureneter in Paramaribo, want de dagen die ik hier beleef doen zeker geen 24 uur. Natuurlijk mis ik mijn vriendinnetjes soms wel heel erg hoor en het lijkt me weer heerlijk om op het strand (want ja dat hebben ze hier niet) een drankje te doen. En hele kleine dingetjes mis ik, maar eigenlijk nog geen verlangens om naar huis te gaan. Over een kleine week vertrekken er vijf mensen uit het huis. Dat is erg jammer, maar dan ben ik toch wel heel blij dat ik hier nog een tijdje zit. Ik moet er nog niet aan denken om dit avontuur af te sluiten. Daar ben ik psychisch nog helemaal niet klaar voor. (Bijna) elke morgen word ik vrolijk wakker en denk ik: ‘Wat mooi dat ik, juist ik, Nadine Louise, dit allemaal mag meemaken. Ik raad het iedereen aan. Je leert heel veel van jezelf en ik merk dat ik toch wel wat veranderd ben. Misschien wat zelfstandiger geworden. Je leert je eigen keuzes maken. Hier deel je je eigen dag in en moet je zelf prioriteiten stellen, terwijl die anders thuis of in de omgeving al gemaakt worden door allerlei verplichtingen. Het zijn ook hele kleine dingetjes: de koelkast is niet vanzelf gevuld, er staat niet vanzelf eten op tafel, de vaatwasser draait hier niet, want je moet alles zelf afwassen en als je iets in de wasmand gooit wordt het niet automatisch voor je gewassen. Dit zijn kleine dingetjes die thuis gewoon vanzelfsprekend zijn, maar die je hier gewoon allemaal zelf moet doen. Dank je wel pappie en mammie, ik ben toch wel dankbaar dat de bovenstaande dingetjes toch wel geregeld worden thuis! Of het regelen van een MKV en het regelen van een reisje tussendoor (dat nu niet is doorgegaan, zie vorig reisverslag). Maar ook op stage. Ik hoef me niet te houden aan de planning, want die hebben ze hier niet. Ik moet gewoon een hele dag van kwart voor 8 tot kwart voor 1 zelf invullen. Ik moet kijken wat de leerlingen op dat moment aankunnen en waar ik aan toe kom en waar niet. Ik word daar zoveel flexibeler van. Dat wordt nog afkicken in Nederland. Daar moet je je vrij strikt houden aan allerlei planningen. Ik kan nog wel talloze dingen opschrijven, maar dan houd het nooit op. Daarnaast is er in Nederland gewoon veel meer ritme in het leven. Toch mis ik dat ritmeleven niet hoor, ik vind het hier toch een stuk fijner: leven zonder planning! Ik heb wel talloze dingen in mijn hoofd zitten die ik moet doen en soms loopt mijn hoofd helemaal over, omdat ik het idee dat ik dat nog moet doen en dat en dat en dat… EN DAT! In Nederland is het plannen wat makkelijker dan hier op één of andere manier. Dat komt vast door die ureneter die hier rondzwermt.. Ik groei hier uit tot een zelfstandig meisje, die overal van geniet, die overal wel iets positiefs uithaalt, maar die nog steeds haar streken en opmerkingen heeft! Ik weet wel één ding zeker in ieder geval: als ik nog zo’n kans krijg, dan grijp ik die met 1000 armen – als ik die zou hebben -. Ik, minimeisje, Naad, Nadine, is voorlopig nog niet klaar met reizen! Dat ik hier zo geniet komt ook wel door mijn lieve roomies. Ik woon in een huis met hele lieve mensen <3

Goed.. dat genieten komt natuurlijk ook wel door de mooie tripjes die ik maak. Zaterdag 14 april ben ik naar Bigi Pan gegaan. Na een super gezellige nacht in Touché en na een uurtje slapen, ging alweer de wekker. Ik had me een tikkeltje verslapen, maar gelukkig riep iemand heel hard mijn naam. Na een snelle douche en na het inpakken van de laatste spulletjes stond daar de bus. We gingen met een groep van 20, waaronder heel veel van onze huis. Dikke pret dus. De heenweg heb ik bijna alleen maar geslapen. Ik was kapot. Na een ontbijt, een korte stop bij een marktje, lekkere schaafijs, wildplasavonturen, een korte stop bij een dorpje, een bezoek aan een paasei tempel en na een lunch stopten we bij allemaal bootjes. De bus kon niet meer verder en we gingen dus verder met de boot. Alle bagage werd overgedragen naar de boot. Het was ideaal weer, dus heerlijk genoten van het zonnetje. Onderweg hebben we mooie volgens gezien: kleine en grote Annies, grote zwarte arend buizerds, ibissen, ooienvaars, witte reigers - die anders heten, maar waar ik de naam niet meer van weet – en van nog meer vogels met te moeilijke namen die mijn oor zomaar weer uitfloepten. Het was in ieder geval een mooie bootreis. De foto’s zullen het verder uitleggen op facebook of later in mijn fotoboek, want anders kom ik toch niet verder dan bomen die uit het water steken. Na de bootreis kwamen we aan bij het ‘basiskamp’ zoals onze reisleider Venski het noemde. Het basiskamp bestond uit een huisje op het water: links, rechts, voor, achter en onder was water! Gelukkig was het boven ons droog. JIPPIE! Het was echt een prachtige bestemming om te slapen. Esther en ik lagen met onze hangmat in een kamer samen met Inge, die gewoon op een bed sliep. Vervolgens zijn we er op uit geweest met, jawel, de boot. We hebben vissen uit het net gehaald en nog wat gezwommen. De ondergrond was van modder. Dit gaf niet, want dan konden we alvast wennen aan de volgende dag! Na het zwemmen zijn we teruggegaan en hebben we wat gegeten. Na het eten zijn we met de boot gaan varen onder een prachtige sterrenhemel. Onderweg hebben we een enorme kaaiman gevangen die we meenamen naar het basiskamp waar we wat gekke foto’s konden maken. Oervrouw Stephanie hielp ons toen de kaaiman ontsnapte. Daarna lekker gesmuld van de Bakanana en daarna heb ik mijn hangmatje opgezocht.

Zondag werd ik kwart over 8 wakker gemaakt, want het ontbijt stond klaar. Na het ontbijt zijn we naar het modderbad geweest. Het was geen moddergrond, maar echt een moddermoddermodderbad. Je weet wel, zo’n varkenspoel. Ik heb letterlijk een duik in het modderbad genomen. En het was wel lekker! Ik voelde me net een varkentje. Ik was helemaal ‘één met de natuur’. Alles zat onder de modder. Echt alles. Allemaal drap in je haar, oor en overal. Heerlijk. Uiteraard wat mooie foto’s geknipt (zie resultaat facebook). Daarna hebben we ons – voor zover mogelijk – wat gewassen in een meer. Dat meer stonk alleen nog meer dan het modderbad, maar het maakte allemaal niets uit. Bij het basiskamp heb ik een douche genomen. Ik stonk nog steeds, maar voelde me wel een beetje schoon. Daarna was het weer tijd om naar huis te gaan. Een prachtige trip weer. Veel gelachen en leuke dingen gedaan/gezien.

Dinsdag 17 april was het alweer tijd voor een nieuwe trip. Wat een prachtige vakantie. Echt genieten! We gingen met bijna de hele groep naar Galibi. Dit is de trip waar iedereen het over heeft en die je dan ook echt gedaan moet hebben als je in Suriname bent. Na een lange busreis van 4 uur en een waterige boottocht kwamen we aan in Galibi. Onderweg hebben we natuurlijk de hoognodige culinaire hoogstandjes genuttigd, dus er waren weer wat tussenstops. De boottocht was over zee, dus ik was zeik en zeiknat toen ik op het eilandje aan kwam. Maar dit mocht de pret niet drukken. Galibi is een mooi eiland aan de kust van Frans Guyana. Het eiland bestaat uit eigenlijk alleen maar strand en palmbomen en allemaal Indiaanse huisjes/hutjes. Wij sliepen in één van de mooie hutjes waar we de hangmatten hebben opgehangen. Na het acclimatiseren hebben we de Galibi Zoo bezocht. Veel dieren hebben we gezien. Deze mochten we vasthouden. Dit heeft natuurlijk voor heel wat toffe plaatjes gezorgd. Ik heb verschillende doodskopaapjes op mijn hoofd, schouders en rug gehad. Echt tof zijn die aapjes. Ook heb ik een luiaard vastgehouden. Dit is ook een heel schattig beest. Het leek echt wel een baby’tje. Hij klemde zich helemaal aan je vast en hij sabbelde zelfs aan mijn haren. Ook heb ik nog een mooie toekan vastgehouden. En jawel… een tarantula. Je weet wel een harige spin met acht poten! Echt waar. Ik sta op de foto met een enorme bang hoofd. Op een gegeven moment viel hij twee keer, dus ik heb die hele Zoo bij elkaar gegild wat voor wat gelach heeft gezorgd bij de anderen. Mooi om alle dieren vastgehouden te hebben. Helaas, of eigenlijk was ik stiekem heel blij, was de enorme slang van 9 meter ontsnapt. Misschien vond ik het wel niet zo erg, want een tarantula op één dag vond ik wel voldoende. Toch vond ik het ook weer geen fijn gevoel dat mr. Snake ergens rond zou kruipen over het eiland. Gadsie. Hierna hebben we nog een dorpswandeling gemaakt. Daarna wat gegeten en toen was het tijd voor het hoogtepunt: Zeeschildpadden spotten. De zeeschildpadden leggen in deze tijd van het jaar eieren op een strand van Galibi. Na een tijdje langs de kust gevaren te hebben gingen we aan land. We moesten nog even wachten met spotten, want er waren twee schildpadden een nest aan het graven. Je mag er dan niet bij zijn, omdat ze dan schrikken en weggaan. Als ze eenmaal eieren leggen zijn ze helemaal in trance. Dan schrikken ze dus niet meer. Op een gegeven moment werden we geroepen. Er ging een schildpad terug in zee. Hij kon geen goed gat graven. Wij renden daar heen, omdat we bang waren dat die schildpad anders al in zee was. Dit ging echter wat langzamer bij dat beest. Hij sleept zich voor, een typisch geval van een buikschuiver in zijn laagste stand. Hij of eigen zij, want alleen tante (vrouwen) krapés leggen eieren, liet een heel spoor achter zich. Het beest was ontzettend groot, zo’n 1,5 meter groot en 250 kg zwaar. Een stukje verder was het een andere tante Krapé wel gelukt om een gat te graven. Zij was al flink aan het persen, want ze was al die eieren aan het uitpoepen. Echt heel indrukwekkend. Je zag een holletje met zo’n 200 eieren, die er uitzagen als pingpong balletjes. Toen madame klaar was groef ze het gat dicht. Echt tof om dat broedproces van zo dicht bij mee te maken. Helaas konden we niet wachten tot de schildpad weer terug het water in ging, omdat het weer het niet toe liet. We stapten snel het bootje in en we gingen weer terug naar ons huisje. Ik kwam weer drijfnat thuis, want mijn poncho had zich opeens uitgebreid naar drie stukken. Dit ging dus niet heel goed. Tijdens het aantrekken stopte ik mijn hoofd in een totaal ander gat en dit vond mijn poncho dus niet zo geslaagd, dus begaf hij het. Bij thuiskomst lekker gedoucht, saoto soep gegeten en lekker bij het kampvuur nagepraat. Een toffe dag. De nacht verliep alleen wat onrustiger. Ik had namelijk enorme nachtmerries waardoor ik erg aan het schelden was op mijn huisgenootje Luc. Ook waren er enge honden waar ik tegen aan het praten was en ik ben een aantal keer rechtop gaan zitten in mijn hangmat. Ik weet er niets van, maar Esther heeft het mij uiteindelijk verteld.
De dag daarna zijn we op de terugweg langs Frans Guyana geweest. Helaas hebben we geen stempel geweest, dat zou natuurlijk wel leuk staan op het paspoort. We zijn langs de gevangenis waar Papillon heeft gezeten. Ook zijn we langs de Franse Boulangerie gegaan om daar een heerlijk Frans croissantje te eten. We zijn ook op de fruitmarkt geweest. Het was wel even gek om weer in Europa te zijn. De mensen/automobilisten rijden gewoon rechts. Dit was ik niet meer gewend, dus ik werd bijna aangereden. Ook waren de euro’s weer gek. Heel vreemd zag het eruit. Die gekke kleurtjes en ik moest wennen om het bedrag niet om te rekenen (dit viel natuurlijk wel weer tegen). Na het middageten en weer het gevoel een Europeaan te zijn, gingen we weer richting huis. Eventjes over steken met de boot en daarna met de bus richting Paramaribo. Wederom weer een té gekke trip.

Donderdag 19 april ben ik samen met Marieke, Noeki (vriendin van Marieke), Femke en Mieke naar de stad geweest. Noeki moest nieuwe kleding shoppen. Het was gezellig, lekker kletsen en lachen. ’s Middags rustig aan gedaan, spelletjes gedaan en ondertussen oma gesproken die veilig geland was. Jippie! Oma is veilig in Suriname aangekomen. Rond een uur of kwart over 6 ging ik richting oma. Helaas bleek dat ze toch wel een stuk uit de stad zat. Het was erg leuk om oma weer te zien. Ze had ontzettend veel spullen mee voor mij, zoals kleding, voorleesboeken, stickers, glitters, gelpennen, een handpop en nog veel en veel meer! Na wat bijgepraat te hebben zijn we op zoek gegaan naar een eettentje. Er zit weinig in de buurt. Wel jammer hoor. Gelukkig heeft ze maar voor twee nachten geboekt. Uiteindelijk hebben we een Javaans tentje ontdekt. Het was wel rustig: er zat geen kip. Wel lekker gegeten en het was met oma weer gezellig. Oma was erg moe, dus ik ben niet zo laat naar huis gegaan. Ik heb wat kleren meegenomen en toen ben ik naar mijn huisje gegaan. Lekker gehangmatteerd en tot een uur of half 4 ’s nachts lekker gekletst. Vrijdag had ik om 11 uur met oma afgesproken bij Zus&Zo. Daar zou ze een fiets huren en zouden we op zoek gaan naar een appartementje dichtbij de stad. Ook zouden we een nieuw horlogebandje kopen en wilde ze de houten kathedraal zien. Twee jaar geleden stond dat nog in de steigers. Oma had dit allemaal al geregeld en gezien. Afgelopen zondag is ze verhuisd naar een appartementje bij Zus&Zo. Veel gezelliger :). Oma had nog veel meer spullen voor mij mee, dus die hebben we eerst bij mij thuis afgeleverd. Zo heeft ze ook gelijk kennis gemaakt met mijn huisgenootjes. Iedereen vond oma wel tof! ’s Middags hebben we wat gegeten bij de Waterkant en hebben we lekker door de stad gewandeld. ’s Avonds hebben we weer samen wat gegeten. Ik vind het echt heel leuk dat oma hier is. Echt super tof!

Inmiddels zijn afgelopen zaterdag ook mijn lieve vriendinnetjes aangekomen. Heel leuk om mijn lieve meisjes weer te zien. Ik heb van Nadieh een mooie kaart gekregen van Francis. Echt super lief dat ze even aan mij gedacht heeft. Ik vind het namelijk heel leuk om van iedereen wat te horen van thuis! Inmiddels hebben we al wat leuke dingetjes samen beleefd, maar dat wordt allemaal vervolgd… Jullie hebben inmiddels weer heel wat leesvoer gehad en weer een kijkje genomen in mijn leven. Binnenkort zal ik weer een nieuw verslag typen van afgelopen week. Ik heb inmiddels al weer genoeg beleefd, dus houd je maar vast.

Liefs en een dikke Brasa,
Nadine.