De laatste 10 uur in Suriname zijn in gegaan

U weki nö,

Tsja.. en dan zit opeens mijn avontuur er in Suriname op. Gek om opeens te bedenken dat ik vanavond om 17.45 ’s avonds Surinaamse tijd het vliegtuig in stap en morgenochtend om 7.20 Nederlandse tijd weer een stap op de Nederlandse bodem zet. Heel gek om te beseffen dat ik straks gewoon weer in Nederland ben na vier maanden hier in Suriname gewoond te hebben.

Ik krijg vaak de vraag of ik er al klaar voor ben om naar Nederland terug te gaan en of ik er zin in heb. Enerzijds vind ik het weer leuk om naar huis te gaan. Weer lekker naar mijn lieve vriendinnetjes en naar mijn familie. Want die heb ik toch wel stiekem gemist. De leuke avonden met mijn vriendinnetjes, lekker gek doen in de kroeg, een terrasje doen of heerlijk naar het strand! Dat wordt wel weer genieten. Ook heb ik weer heerlijk mijn eigen schone bed (die zeker een half keer zo groot is waar ik nu in slaap), een heerlijke warme douche, een lekkere bank waar je heerlijk op kunt liggen en een huis wat gewoon lekker schoon is (tenminste dat vind ik) Oja: geen mieren, geen kakkerlakken die overal rondzwermen, geen vieze muizen die je weleens tegen komt, niet zoveel muggen en eindelijk tijd voor mijn benen om te herstellen (mijn benen hebben zich inmiddels gevormd tot enorme kraters vanwege de vele muggenbulten die ik heb opgelopen) is ook wel een heel groot voordeel. Ook wordt er weer lekker voor mij gekookt en zijn de kasten gevuld en hoef ik niet elke dag te bedenken wat ik ga eten. Soms is dat toch wel een opgave hoor. Deze dingen zijn toch wel hele mooie dingen. Toch vind ik het wel heel raar naar huis te gaan. De Nederlandse mentaliteit van ‘alles moet, ik heb altijd haast’ heb ik absoluut niet gemist. Ik ben er na vier maanden ook wel achter gekomen dat ik het leven hier, in Suriname, wel heel relaxt vind hoor en dat het volledig bij mij past. Ik heb hier nooit het idee dat het moet. Natuurlijk moest ik naar stage, ik moest mijn lessen voorbereiden en geloof me, ik moest ook het één en ander aan school doen, maar het voelde niet als een verplichting. Er zat niet echt een druk achter. In Nederland heeft iedereen het maar druk, iedereen moet van alles en iedereen heeft haast. En eigenlijk past dat drukke gedoe helemaal niet bij mij. Als Nederland de Surinaamse mentaliteit even overneemt en zich niet zo druk maakt om van alles, dan zou dat een stuk fijner zo. No Span boy. Dus heel stiekem ben ik, ondanks alle gezelligheid, wel een beetje bang voor wat er komen gaat. Ik denk dat ik binnen een week wel weer gewend ben aan alles en dat het leven weer lekker normaal is. Maar dat normale wil ik eigenlijk helemaal niet! Dat is misschien wel mijn grootste angst. Dus oma, ik vind u idee helemaal niet zo gek: na mijn studie ga ik er gewoon weer lekker tussenuit om gewoon een boek te schrijven over mijn avonturen. En ja hoor, dan mag u best wel mijn pen en mijn boekje dragen hoor!

Maar ondanks dat ik er toch wel een beetje tegen op zie om weer naar huis te ga, vind ik het wel tof om jullie weer allemaal te zien! Ik laat me maar lekker verwennen door jullie met allemaal leuke uitjes en gezelligheid. Dan vind ik het leven in Nederland misschien wel helemaal niet zo saai. En degene die met mij omgaan, moeten zich ook maar een klein beetje aanpassen: No Span! Het komt allemaal goed.

Na vier maanden zit het avontuur er dus bijna op hier in Suriname. Veel van jullie zullen het vast niet door hebben gehad dat ik ontzettend genoten heb in Suriname. Niemand heeft waarschijnlijk door gehad dat ik een heel blij meisje was en dat ik overal wat rondhuppelde en heel veel lol heb gehad. Niemand heeft waarschijnlijk door gehad dat dit één van mijn mooiste ervaringen is die ik heb meegemaakt. Dus bij deze. Suriname was geweldig <3. Twintig jaar heb ik veilig bij mijn ouders gewoond en dan woon je opeens vier maanden op je zelf in een ander land, met mensen om je heen die je niet kent, in een land met een andere cultuur en behoorlijk ver van het hoekje van het huis. Nee, ik kon niet opeens even naar huis als ik het gehad had. Daarvoor zat ik toch echt te ver. Op het begin was het wel even wennen hoor dat alleen wonen. Maar het went heel snel en eigenlijk is het prima bevallen. Natuurlijk komt dat ook wel door al mijn lieve huisgenootjes. Altijd was het één groot feest en heel veel gezelligheid in huis, dus lieve hoomies bedankt voor de geweldige tijd hier in Suriname! Het is en blijft natuurlijk wel een grote overstap als je eerst thuis hebt gewoond en dat je dan opeens op jezelf moet gaan wonen in een ander land. Ik denk dat ik wel heel veel geleerd heb hiervan. Ik had geen mama bij de hand die ik even om raad kon vragen als ik het even niet wist, dus dat heb ik allemaal lekker zelf opgelost. Dus een stukje volwassener en misschien een stukje verantwoordelijker ben ik misschien wel geworden. Ook heb ik wel veel geleerd over mezelf wat ik wel wil en wat ik niet wil.

Al eerder vertelde ik dat het mij geweldig lijkt om na mijn studie te reizen. Door de reis in Suriname heb ik wel ingezien dat dit zeker niet mijn laatste en verste (dat was het eigenlijk al niet) reisje en avontuur zal zijn. Het lijkt mij mooi om Azië en Afrika rond te trekken en hier en daar vrijwilligerswerk te doen. Wat precies weet ik nog niet. Hoe ik dat ga doen, weet ik ook nog niet. Voor hoe lang weet ik eigenlijk ook nog niet. Ik weet eigenlijk nog niet zoveel. Alleen het idee lijkt mij heel erg aangenaam en ik kijk daar nu al naar uit. Ik ben nog jong als ik klaar ben met mijn studie, dus waarom kan ik niet nog de wereld over om beter Engels te leren spreken, om heel veel avonturen te beleven, om mensen te helpen en om misschien dan wel tot een ontdekking te komen wat ik eigenlijk wil? De reis in Suriname heeft mij wel aan het denken gezet. Wil ik na mijn studie nog verder studeren? Ja, eigenlijk wel! Maar goed, wat wil ik dan studeren? Geen idee! Het lijkt mij dus een mooi idee om lekker te gaan reizen als ik klaar ben met mijn studie. Ik heb dan in ieder geval iets moois om naar uit te kijken. En of het dan uiteindelijk doorgaat, dat zullen we dan tegen die tijd wel weer zien. Maar het idee is er en ik sta er 100% achter ( :

Over een paar uurtjes stap ik in de taxi op weg naar Zanderij en zal ik ’s avonds het vliegtuig bereiken. Ik zal opstijgen en negen uurtjes later in Nederland landen. Gek, heel gek! Maar ik zal altijd met een lach op mijn gezicht terugkijken naar dit avontuur. Als ik Suriname hoor, als ik Surinaams eet, als ik de leuke liedjes terug hoor, als ik de foto’s terug kijk en ik als ik maar enigszins iets hoor, zie en ruik wat te maken heeft met het Suriname-avontuur, zullen dat hele fijne herinneringen oproepen en zal er een hele grote glimlach op mijn gezicht te zien zijn!

I <3 Suriname

Lieve lezertjes, dit was mijn laatste verslag uit Suriname. Nogmaals heel erg bedankt voor alle lieve en leuke reacties die ik heb gekregen via deze site, via facebook, via een smsje, via een kaartje of op welke manier dan ook! Fijn om te lezen dat er in ieder geval veel mensen mijn avonturen volgen. Dat scheelt mij heel wat gepraat als ik weer thuis kom, hihi.

Tot snel allemaal.
Bosie (kusje) en nog een hele dikke Surinaamse, ja nu mag het nog, brasa uit Suriname.

Liefs,
Nadine

P.S. Had ik al verteld dat ik zondagochtend om 7.20 uur zal landen op Schiphol?