No Span

Ik zit nu alweer een weekje in Suriname en ik vind het heerlijk! Ik geniet ontzettend van alles. De warmte, de heerlijke zon, de mensen en alle gezelligheid. “Moeten” hoort niet bij de Surinaamse cultuur en dat begin ik al lekker over te nemen en dat vind ik heerlijk. No Span!

Deze week heb ik vooral lekker rustig aan gedaan. Lekker wennen aan het weer, de warmte, maar ook aan de huisgenootjes. Wel heb ik al een aantal dingen gezien en gedaan natuurlijk. Alleen maar zitten en niksen is namelijk niets voor mij. Ik zit in een huis met momenteel 17 studenten. Het is erg gezellig. Ik dacht op het begin dat het wel heel erg druk is, maar dat valt hartstikke mee. Vaak ben je niet eens met z’n allen tegelijk thuis en je kunt je lekker terug trekken in je huisje. Ik moet nog wel een klein beetje mijn plekje vinden in het huis. Er heerst een sterke band tussen de huisgenootjes. Wel erg gezellig, maar als ‘nieuweling’ moet je natuurlijk even je plekje weten, dus dat is altijd wennen. Maar ik ben er van overtuigd dat dat wel goed komt. Het zijn erge lieve, gezellige en gekke huisgenootjes, dus dat gaat wel goed komen!

Dinsdag 21 februari zijn we naar de Vreemdelingenpolitie geweest met taxi Jeff. We moesten daar een stempel halen om ons verblijf te verlengen voor 3 maanden. Daarna moesten we een formulier halen om nogmaals een MKV aan te vragen om legaal in Suriname te verblijven (langer dan 90 dagen). Daarna zijn we naar het Winkelcentrum gelopen. Er waren drie opties om daar te komen, maar er viel er één definitief af. Achteraf na gevraag, bleek de ‘afgevallen’ optie toch de juiste te zijn. Mijn richtinggevoel is sowieso ver te zoeken, maar gids Sara wist het ook niet meer zo goed. We hebben daar een lekker broodje en een Surinaamse simkaart gehaald (als je benieuwd bent naar mijn nummer, moet je me maar even contacten via facebook of dergelijke). Daarna zijn we weer met taxi Jeff naar de bank gereden om geld te storten voor ons MKV. Dit was 502,50 (!) SRD. Dat is ongeveer 115 euro. Dat was dus wel een flinke tegenvallen. In Nederland hebben we ook al behoorlijk moeten betalen voor ons MKV en nu dus weer, wat voor ons totaal onbekend was. Maar goed we kunnen wel vier maanden verblijven voor dat geld en dat ben ik dan dus ook snel vergeten. Taxi Jeff bracht ons weer veilig naar huis. Taxi Jeff is een gezellige en leuke taxicahuffeur. Echt een stagiaire taxichauffeur, dus ik zal het nog flink vaak over Taxi Jeff hebben. Een taxi is overigens helemaal niet duur. Vaak ben je met een grote groep maar iets van 2 SRD kwijt, dit is ongeveer 50 cent. Ideaal, aangezien ’s avonds fietsen veel te gevaarlijk is! ’s Middags hebben we fietsen van onze huisgenoten geleend hen hebben we boodschappen gedaan. Ik moet trouwens wel een beetje wennen aan het verkeer hoor. Ze rijden links, dus dat betekent ook links fietsen. Wel gek hoor. Bochten maken en de weg oversteken is nog een hele kunst. Ook hebben ze hier ongelofelijk veel eenrichtingswegen, super irritant als je pas bij de vijfde afslag eindelijk naar rechts kan! Eigenlijk zouden we zelf gaan koken, maar Anne vroeg of we mee Roti gingen eten. Met de taxi gingen we langs de Roti Drive. Nee geen Mac Drive, maar een speciale Roti Drive, echt leuk! Thuis hebben we de Roti opgegeten. Roti is een grote pannenkoek met daarop kip, kousenband (een soort sperziebonen, alleen 10x zo scherp en heel lang!) en aardappelietsgevalletjes. Je eet overigens Roti met je handen. JE pakt een stukje pannenkoek en van alles een klein beetje. Het is echt lekker en je krijgt er heerlijke vieze handen van. Echt Surinaams.

Woensdag 22 februari was het echt heerlijk weer. Na twee dagen flink wat regen gehad lachte het zonnetje ons tegemoet. We zijn naar Paramarbio centrum geweest. We hebben daar lekker rondgelopen. Er was een enorme winkel met allemaal slippers. Zeker weten dat ik daar heel wat inkopen ga doen. Echt heel leuk. Ik heb in de stad twee leuke shirtjes gekocht. Ik had veel te weinig mee, maar ik merk dat ik in Suriname genoeg kleding kan kopen. De prijzen liggen veel lager dan in Nederland. Het is alleen niet zulke goede kwaliteit, maar voor hier is het heerlijk! Daarna hebben we samen met drie huisgenootjes afgesproken bij de Waterkant. We hebben daar lekker wat gedronken. Daarna hebben we nog even door het centrum gelopen. We kwamen langs een enorme markt met heel veel verschillende afdelingen. Een markt voor stinkende vis, een markt voor fruit, een markt voor bladeren en een markt voor kruiden en van alles. Superdruk, maar leuk om te zien. Ook zijn we met de fiets naar de Manitraite Mall geweest. Een leuk winkelcentrum voor als het slecht weer is of als je gewoon iets nodig hebt en daar heen wilt gaan. Natuurlijk zijn we wel weer verdwaald. We waren zo aan het zoeken naar de copyshop voor een plakzegel die we nodig hebben voor ons MKV dat we de brug niet hadden gezien waar we rechts moesten. We hebben ook nog op de brug 20 minuten gepraat met twee meisjes. Dus dat was geen slimme actie. Wij reden maar door en door en zagen maar geen brug. We vroegen het aan mensen, maar die spraken heel slecht Nederlands of eigenlijk helemaal niet. Ze wezen een beetje met hun vinger, maar dat is behoorlijk lastig als je overal zijstraatjes hebt en dan daar ook weer zijstraatjes in hebt en die zijstraatjes ook nog straatjes hebben. Één grote doolhof. Na vier pogingen van vragen en van vingers volgen konden we het eindelijk vinden. Jippie! We hebben foto’s gemaakt voor onze visums. ’s Avonds hebben we een poging gedaan om te koken. Nadat ons rijst na een uur eindelijk kookte hebben we de groentemix met paprika en knoflook klaar gemaakt. Gelukkig smaakte het lekker, want we hebben ons wel ongelofelijk uitgesloofd. Anna at ook gezellig met ons mee en zij vond onze kookkunsten ook voortreffelijk. Verder lekker gerommeld en heerlijk gehangmatteerd. Hangmatteren is hier een prachtig werkwoord. Het wil zeggen dat je lekker in de hangmat gaat hangen, heerlijk is hangmatteren. Ik raad het iedereen aan!

Donderdag 23 februari hebben we ons MKV aangevraagd. We gingen met de taxi. Op de wegen was het erg druk, maar bij de Vreemdelingenpolitie was het nog drukker. Het duurde allemaal erg lang. Na drie uur werden we eindelijk geholpen. Gelukkig ging de tijd wel snel. We hebben even gekletst met een Nederlandse Surinamer, die weer wil emigreren naar Suriname. Ook hebben we nog gekletst met een andere Nederlandse stagiaire. Toen we eindelijk aan de beurt waren, moesten we opnieuw een vragenlijst invullen met vragen als Wanneer heb je voor het eerst van Suriname gehoord? Wie heeft de reis betaald? Moet je iemand nog terugbetalen? Deze vragen leken mij niet heel erg interessant voor de aanvraag van MKV. Ook nu moesten we weer kopietjes van het paspoort maken en opnieuw pasfoto’s afleveren. In Nederland hebben we dit ook al in tweevoud moeten afleveren. En dan wordt er over de hele wereld te veel bomen gekapt. Mmm.. lastig. Gelukkig heb geen crimineel verleden, anders kom je NO WAY het land in en als je ooit in bent gekomen verwacht ik niet dat je ooit het land nog uitkomt. Wat een gedoe. ’s Middags hebben we onze fietsen uitgeprobeerd. Er zit een slag in de wiel, de band is zacht en de lampen doen het niet, maar voor de rest is het best wel een goede fiets hoor. We zijn naar de palmtuin gereden en naar het I <3 SU beeld. De palmtuin was niets meer dan palmen, gek hè? Het I <3 SU beeld was wel hip. Uiteraard wat foto’s gemaakt. Helemaal leuk en het bewijs dat we echt in Suriname zijn en van Suriname houden! Jippie! Vervolgens gingen we weer terugfietsen. Dat ging stukke moeilijker dan de heenweg. Opnieuw waren we verdwaald. En Simone ik zag overal Chinezen en Chinese supermarkten, dus daar kan het niet aangelegen hebben! Gids Sara wist dat we rechts moesten, maar dit waren steeds eenrichtingswegen. Dus daar mag je als fietser niet in. Aangezien we pas bij de vijfde straat rechtsaf konden, waren we behoorlijk de weg kwijt. We kamen in een soort gettowijk terecht en hebben daar voor mijn gevoel wat rondgereden. Ik ging achter Sara aan. En opeens, opeens, opeens was daar de Tulip. Sara wist dit natuurlijk allang. Het leek wel een soort fata morgana, We hebben daar gelijk boodschappen gedaan om even te controleren of het geen echte fata morgana was. Maar de deur ging gewoon open en midden in de winkel stonden allemaal schappen gevuld met eten en drinken. Dus nee, gelukkig geen echte fata morgana. Het eten ging trouwens veel beter! We hebben eerst water gekookt in de waterkoker en dit heilp heel erg. Het lag dus echt niet aan ons!

Vrijdagmorgen zijn we eerst naar het schoolbestuur geweest. Dit was een heel kort gesprek. De mevrouw was erg aardig, maar begon gelijk over geld. Normaal gesproken geeft Nederland voor elke stagiaire een bijdragen aan de school waar de student gaat stagelopen. Dit jaar was dat niet meer het geval en dat vond die mevrouw wel vreemd. Wij moesten hier maar wat van gaan zeggen. Dat is niet zo’n hele fijne binnenkomer. Ook zijn we gelijk doorgefietst naar onze stageschool. Helaas was de mevrouw met wie wij een afspraak hadden niet bij de stageschool. Een andere vrouw ontving ons. Het lijkt mij een hele gezellig school. Het ziet er leuk uit. Ik heb er echt heel erg veel zin in. Maandag hebben we onze eerste stage dag, dus dan zal ik meer vertrellen. Uiteindelijk is dat natuurlijk het doel. Ik heb dus echt niet vier maanden vakantie hoor, haha!
’s Avonds hadden we een gezellige ladies night. De mannen in het huis hadden mannendag, dus wij wilde ook wat leuks! We hebben heerlijk gegeten bij Zus&Zo. Dat is echt heel gezellig eettentje, waar je lekker kunt eten en drinken. Er speelde een live bandje, dus dat was erg gezellig. We hebben lekker mee gedaan en we waren de enthousiaste groep die daar zaten. Was echt heerlijk. Daarna zijn we terecht gekomen op een één of ander Braziliaans feest. Dit was geen succes. We hadden bovendien veel te veel kleren aan vergeleken met de rest van de dames. Het was een beetje griezelig, dus zijn we snel naar discotheek Touché gegaan. Dit is een hele gezellige discotheek. We waren er alleen heel vroeg, dus was er nog niemand. Maar we hebben lekker gek gedanst. Uiteindelijk zijn we met een klein groepje rond een uur of 4 teruggegaan naar huis. Sara viel bijna in slaap en mijn ogen deden erg pijn. Oogontsteking. Bah!

Na een kort nachtje zijn we zaterdag naar de colakreek geweest. Dit is een rivier dat eruit ziet als cola, maar er helaas niet naar smaakt. Het komt door de bladeren en taken die op de grond zweven dat het water zo bruinig eruit ziet. Het was super relaxt. Het was een aangelegd strandje met allemaal bomen en water om ons heen. Heerlijk. Het was ongeveer 35 graden, dus dat was echt lekker. Eindelijk heb ik een kleurtje gekregen, maar ik ben er nog niet hoor! Haha. Super fijne dag gehad bij de colakreek. Voor de herhaling vatbaar in ieder geval. ’s Avonds zijn we naar ’t Vat geweest. Het was Braziliaans carnaval. Er was livemuziek en we hebben lekker gedanst en gefeest buiten op straat. Ik zei nog tegen Sara dat het in Nederland iets van 6 graden is en wij hier gewoon op straat staan te feesten. Het was super fijn en erg gezellig. Er gingen nog een aantal door naar de discotheek (een andere dan vrijdag), maar Sara en ik zijn naar huis gegaan. We waren rond een uur of half 2 thuis, dus dat was een mooie tijd. Ik wilde niet mee uit, omdat mijn stem klonk alsof ik vier dagen kermis had gehad en ik had helaas nog steeds ontstoken ogen. Maar buiten die twee kleine dingetjes was het een heerlijke dag!

Vandaag zijn we lekker door Paramaribo gefietst. Het was wel erg warm om te fietsen hoor, maar wel erg gezellig. Met z’n vijven zijn we lekker Paramaribo doorgesjeest. We hebben wat leuke foto’s gemaakt om later lekker terug te kijken. Ook hebben we een heerlijk ijsje gehaald: schaafijs. Dit is gewoon een hele grote ijsblok waar een meneer ijs van afschraapt. Daarna krijg je een lekker smaakje erover heen. Het lijkt wat op een slushpuppy maar het is veel lekkerder. Echt heerlijk na zo’n warme fietstocht even afkoelen met een overheerlijk ijsje. ’s Avonds wordt het heen heerlijke hangavond, lekker hangmatteren, een beetje rommelen en op tijd naar bed om morgen fris en fruitig op stage te verschijnen.

Zo nu hebben jullie weer een idee wat ik allemaal uitspook deze week. Ik zal aankomende week nog een verslag schrijven over de indrukken die ik heb meegmaakt op stage. Ik heb erg veel zin in morgen. Ben erg benieuwd wat ik kan verwachten. Ik heb er niet echt een voorstelling van. Wel heb ik verhalen gehoord van huisgenootjes en andere studenten hier in Paramaribo, maar ik vind het nu ook wel heel fijn om zelf met mijn eigen ogen te zien hoe het is hier in Suriname. Ik ben benieuwd naar het onderwijs, naar de kindjes en naar alles eigenlijk. Dus dat horen jullie allemaal snel.

Liefs,
Nadine

P.S. Op facebook plaats ik foto’s. Hier is de site voor geïnteresseerde: http://www.facebook.com/#!/media/set/?set=a.277603142311013.65136.100001839872729&type=3