Stage, Kleuren, Alkmaar en Bigi kaimannen

Zo het leven gaat hard als je het naar je zin hebt. Allereerst wil ik jullie allemaal heel erg bedanken voor alle leuke reacties via deze site, via facebook, via foto’s enzovoort. Echt heel lief dat jullie allemaal zoveel interesse hebben en zulke lieve woordjes schrijven. Dat doet me echt goed. Ik kan helaas niet iedereen persoonlijk benaderen, want anders gaat mijn sociale leven er ook een beetje aan. Dat zou natuurlijk zonde zijn, want dan kan ik helemaal niet geen verslagen meer typen. Dus via deze weg wil ik jullie allemaal bedanken. Echt tof!

Een vriendinnetje kwam met een geweldig idee, want ze wilde graag een kaartje opsturen. Zonder enkele bedoelingen hier toch mijn gegevens in Suriname. Misschien wil je spontaan eventjes langskomen, dus dan is het wel zo fijn om te weten waar je heen moet natuurlijk:
Mozartstraat 118
Tourtonne 3
Paramaribo

Ook ben ik niet meer bereikbaar op mijn Nederlands telefoonnummer. Ik heb vanaf het begin eigenlijk al een nieuw nummer, maar nu mijn telefoon erg langzaam opstart als ik dat ding heb uitgezet wil ik dat voorkomen, omdat ik niet zonder mobiel hier wil zitten. Wil je me nou contacten om welke reden dan ook kun je dat doen op dit nummer: +5978137492

Het is al ruim een week geleden dat ik iets heb geschreven, dus het wordt natuurlijk weer tijd voor een nieuw verslag. Ik ben bang dat dit verslag wat langer gaat worden dan normaal. Nog langer? Ja, nog langer. Goed teken? Ja, goed teken! Maar er kunnen wel wat beesten, kleuren en zweetdruppels in het rond vliegen, dus gasmasker, helm, kniebeschermers, scheenbeschermers, polsbeschermers elleboogbeschermers en lange kleding aan. Oja, wacht jullie hebben allemaal al lange kleding aan, dus dat gaat dan wel weer goed komen.

Maandag t/m woensdag had ik weer stage. Stage is behoorlijk heftig. Zo anders dan in Nederland en dat is allemaal erg wennen. Je ziet minder leuke dingen, maar wel dingen die je sterker maken en waar ik waarschijnlijk heel erg veel van ga leren. Tenminste dat hoop ik. Ik hoop dat ik twee reisverslagen verder kan melden dat ik ook echt zin heb in mijn stage, dat ik er naar uitkijk, want momenteel ontbreekt dat nog even. Het is een kwestie van wennen, denk ik. Maar dat ik er wat van ga leren is zeker en dat is mijn hoofddoel hier. Ik hoop sterker en met veel meer zelfvertrouwen terug te komen, ook al is dat op dit moment nog niet heel erg gegroeid (het zelfvertrouwen dan). Sterker word ik wel door al die gave kickbokstrainingen! Hihi. Maar alles heeft tijd nodig, dus dit denk ik ook. Dinsdag had ik een beetje een baaldagje en ik ga jullie daar ook verder niet mee lastig vallen. Woensdag heb ik gelukkig de week wel met een fijn gevoel afgesloten. Voor de pauze ging het erg goed. Ik heb mijn lessen goed kunnen geven en de leerlingen waren erg enthousiast. Ook het zelfstandig werken ging veel beter dan de dagen daarvoor. De leerlingen luisterden en ik kon de leerlingen zelf stimuleren door middel van het beloningssysteem.

Voor de rest heb ik een heel leuk lang weekend gehad. Donderdagochtend kreeg ik via de mail te horen dat ik alle punten van minor 1 heb gehaald. Mijn weekend kan niet meer stuk, echt super fijn. Dat scheelt een heel hoop werk hier in Suriname en een heel hoop stress. Donderdag was verder ook een super toffe en vooral kleurrijke dag! Het was namelijk Holi Phakwa. Holi Phakwa is de feestdag van de Hindoestanen. Ze vieren dat de goede geesten de kwade geesten verslaan. Dit moet gevierd worden natuurlijk! We zijn met een groep van 22 studenten het feest gaan vieren. We wisten niet zo goed waar het feest was, dus hebben we rondgefietst. We zaten inmiddels al onder de poeder, dus dit riep heel wat geschreeuw, getoeter en gelach op bij de Surinaamse bevolking. Het zal er ongetwijfeld leuk uitgezien hebben: 22 studenten in een lange stoet onder de kleurtjes. Ik had het zelf bijna willen meemaken, maar ik was toch wel heel blij dat ik gewoon in die rij meefietsten. Er werden onderweg wat foto’s van ons gemaakt! Na wat gezocht te hebben was het feestje te vinden bij het Flamboyant park. Daar was het feestje! Het feestje was al in volle gang, maar toen die gekke Nederlanders en Belgen kwamen werd het alleen nog maar gekker en leuker. Op het feest waren trouwens voornamelijk Nederlandse en Belgische studenten hoor, want de Hindoestanen vieren het met hun familie thuis wat waarschijnlijk ook erg gezellig is. Maar wij hadden het in ieder geval ontzettend leuk. We hebben elkaar versierd met poeder en met waterverf. Echt wat leuk! Iedereen zat helemaal onder de poeder. Alle kleuren van de regenboog waren te zien op onze witte kleren, die dus niet meer wit waren, benen, armen, voeten, handen, teennagels, handnagels, gezicht, oren en haar! Overal zat het. Overal. Wij zagen er toch wel het gekleurdste uit van allemaal. Ook werd ik in het water gegooid en nee daar wordt je niet schoner van, alleen nog maar viezer en heel koud! Heb ik weer. Maar het was een prachtige Holi Phakwa. Als het goed is zijn alle kwade geesten helemaal vertrokken! Yes, dat wordt een geweldige tijd in Suriname.

Vrijdag ging redelijk vroeg de wekker. We zouden naar de plantages gaan. Een fietstocht van 30 km. Tenminste dat was de bedoeling. Samen met vier anderen studenten zijn we met een bootje naar de overkant gegaan, naar Nieuw-Amsterdam. Op het kleine bootje werden onze fietsen ook vervoerd. Wel zo makkelijk als je daar wilt gaan fietsen. We hebben aan de overkant vooral heel veel gefietst en geen plantage gezien. Daarnaast bleek de tocht 60 km te zijn. Het was op het begin best wel relaxt. Lekker gezellig kletsen en een prachtig zonnetje. Af en toe hebben we gestopt om wat te drinken, want het werd steeds warmer. We kwamen langs allemaal dorpjes. Ik ben zelfs even naar Alkmaar geweest. Wat was dat veranderd zeg. Het was heel stil en saai en mijn mooie kroegjes op het Waagplein waren nergens te bekennen. Echt super balen. Jammer hoor dat het zo doods is als ik er een paar keer niet geweest ben. Maar goed nog 15 weken en dan kan het feest wel weer beginnen. Er was dus niets te beleven, dus sprong ik maar op mijn fietsje. De laatste 20 km naar Meerzorg waren wel zwaar. Gids Thies zei dat het 5 km was, maar dit bleek wat langer te zijn. Het was ook een hele slechte weg en de zon was behoorlijk fel aan het schijnen, dus het was wel even zwaar. Er leek geen eind aan te komen. Tenminste het leek zo… want opeens uit het niets was er water en een bootje. Daar konden wij mooi op en die vervoerden ons naar Paramaribo stad. Het was dus nog maar een heel klein stukje terug. Na 70 kilometer en een paar kilo vocht lichter wilde ik lekker onder de douche stappen. Helaas bleek het water het niet te doen, dat gebeurt wel vaker… Gelukkig hebben we wel een zwembad en dat was heerlijk kan ik jullie vertellen! Voor de rest vooral gerelaxt, lekker gehangmatteerd en gerommeld.

Gisteren begon onze dag lekker sportief. Vrijdag hadden we namelijk nog niet sportief genoeg gedaan. We gingen lekker kickboksen. Het was een parcours met verschillende oefeningen. Het was lekker intensief, maar wel lekker hoor. Na het sporten wat gerommeld. En om half 4 werden we opgehaald door taxi Jeff. Daar werden we gelijk aangesproken en mochten we in het bootje stappen om dolfijnen te spotten. Samen met Sara en twee andere mensen gingen we op zoek naar dolfijnen. We hebben heel wat dolfijnen gezien. Helaas hadden ze een zware vrijdagavond gehad denk ik, want echt hoog springen dat deden ze niet. Dat was wel erg jammer. Ik heb heel wat foto’s gemaakt. Vooral van het water en soms als je heel goed kijkt zie je een klein vinnetje. Toch wel heel leuk om te zien. In de boot kregen we bakbanana, dit is gebakken banaan. Erg lekker. Ook was er voldoende drinken. Goed verzorgd dus! Na een tijdje gevaren te hebben, zijn we naar Johana Margretha geweest. Een klein dorpje. Als huisdier hadden ze een Capybara. Het is een waterkonijn en een watervarken, maar toch niet helemaal. Het is in ieder geval de grootste knaagdier ter wereld en het zijn half land- en half waterdieren. Het is dus een beetje zielig, want het is het allemaal net niet: een beetje land, een beetje water, een beetje varken en een beetje konijn. Ook hadden ze een papegaai en heel veel padden. Na de dieren bewonderd te hebben kregen we avondeten. Dit was rijst of bami (ik ging voor rijst), met kousenband en kip. Was wel lekker. Daarna heb ik me helemaal ingesmeerd met DEET om zo min mogelijk last te hebben van de muggen. Vervolgens heb ik een lange broek en een vest aangedaan en die ook volgespoten met DEET. Ik zou vast niet geprikt meer worden. Want jeetje mijn benen zitten helemaal onder. Ik lijk wel de mazelen te hebben. Mijn benen zijn al helemaal lek geprikt, dus ik smaak vast heerlijk. Vervolgens stapten we in een klein gammel bootje op zoek naar de kaaimannen. Eerst gingen we een stukje rivier over. Daarna moesten we de boot over een soort helling duwen om vervolgens in het moeras te komen. Jeetje wat is het daar griezelig allemaal bomen, planten en viezigheid in het water. En dan zie je allemaal spastische vuurvliegjes rondzwermen en een aantal rode lichtjes, wat kaaimannenogen zijn. WAAH, griezelig. Het was mooi helder, dus de sterren en de volle maan gaven wel licht. Al snel hadden we een ‘kleine’ kaaiman gevangen. Na een complete psychische voorbereiding, wat gegil, klamme handjes, heel wat zenuwen heb ik dat ding vastgehouden. Ik vond het echt doodeng, maar het staat allemaal op foto! Dus het bewijs is er. Ik voelde me echt dapper. Toch wilde ik dat ding wel heel snel kwijt. Op foto’s zag het er allemaal minder eng uit en dacht ik: Oh dat doe ik wel even. Nou niet dus hè. We hebben heel wat kaaimannen gezien, grote en kleine, maar niet iedereen liet zich vangen. Steeds als ik een grote zag, dacht ik: ‘Ga nou snel weg, anders moet ik je nog vasthouden ook!’ Toch hebben we nog een grote gevangen, die een heel raar geluid maakte. Alsof ie stikte. Niet zo gek met touwtjes om zijn bek, maar goed het was een vreemd geluid. Na weer wat voorbereidingen heb ik ook dat ding vastgehouden. Echt super goed van mezelf. Ben echt trots. Na weer wat foto’s zijn we uiteindelijk teruggegaan. Ik had geen last van de muggen, want ik was zo zenuwachtig door al die beesten dat ik daar geen tijd voor had. Toch toen we weer in het bootje zaten op de rivier voelde ik allemaal jeuk. Toen we weer in Johana Margretha waren aangekomen, stond daar een andere boot die ons terugbracht. Daar stond de taxi al op ons te wachten die heeft ons weer veilig naar huis gebracht. Het was wel een super leuke trip. Echt, ben blij dat ik het gedaan heb en dat ik mijn angst nog niet overwinnen heb, maar toch dat ding vastgehouden heb! Foto’s zijn te zien op facebook!

Zo dit waren even drie mooie daagjes van mijn leven. Morgen begint mijn stage weer en ga ik weer lekker vier dagen knallen. Ja, vier dagen! We gaan namelijk donderdag ook stage lopen. Aanstaand weekend staat er trouwens weer een prachtige trip op ons te wachten. Van vrijdag t/m maandag ga ik naar de Blanche-marie watervallen. Dit schijnt een super mooie trip te zijn. De weg heen en weg terug zijn alleen wel killing voor mij. Want je moet zeven uur lang door een hele hobbelige weg. Ik en dat gaat niet echt samen, dus ik ga hoe dan ook een plaatsje voorin bemachtigen want anders wordt ik doodziek. Ik heb al wat wagenziekpilletjes gescoord en ik bewaar alle plastic zakjes van de supermarkt, dus ik zal er wel wat meenemen. Haha. Ik zit wel tegen de reis op, maar het wordt een prachtige ervaring geloof ik. Ik heb er al super veel zin in.

Ik hoop dat de veiligheidsriemen stevig zaten en dat jullie niet zijn aangevallen door kaaimannen, dolfijnen, zweetdruppeltjes, kleurtjes, waterverf enzovoort.

Liefs,
Nadine.