Indianendorp, jeepsafari, Blanche Marie, brulapen

Vrijdag 16 maart ging om 7.15 uur de wekker. Na een aantal keer snoozen, ben ik uit mijn bedje gesprongen, want we gingen op trip! YEAH. Half 9 werden we opgehaald. Alle bagage werd op het dak vastgebonden en goed vastgemaakt met zeil, zodat de spulletjes lekker droog bleven. Wat een goed idee zeg! Daarna de Jeep in gestapt met Mieke, Merel, Femke, Chauf Kali en Kokkin Jennie (Jennifer). Heerlijke muziek, gas op die lolly en gaan, gaan, gaan! We reden eerst naar de zanderij waar we lekkere broodjes kregen. Pistoletjes met een omelet, jammie! Daarna begon de tocht over de rode bauxiet weg waar je links en rechts bos, bos en nog meer bos en takjes ziet. Doordat wij met een rotgang over die rode bauxietweg reden, gaf dat natuurlijk hartstikke af. Onze Jeep had geen airco, dus we hadden de ramen open. In no time leken we wel of we zwarte pieten hadden gespeeld. We zaten onder de rode/bruine troep. De weg naar Apoera was al heel leuk. Allemaal bomen om je heen en soms een afgelegen dorpje waar de mensen allemaal heel leuk naar je zwaaien. Behoorlijk primitief leven de mensen daar. We zagen ook nog midden op de weg een schildpad. Daar uiteraard mee op de foto geweest, maar zijn koppie en zijn pootjes had hij verstopt in zijn schild, wel een beetje jammer. Na een plaspauze, lekkere nasi, nog wat plaspauzes (heel handig als je een jumpsuit aan hebt: sta je daar in de jungle in je lingerie met je jumpsuit tot aan je enkels tussen de spinnen, slangen, gifkikkers en alle dieren die daar leven) kwamen we na een reis van 9 uur aan in Apoera. Wij verbleven op een stuk land, waar een huis op stond en een grote hut. In dat huis woonden gewoon mensen en in het hutje mochten wij onze hangmattenkamp opslaan. Het ligt aan een grote stijger. Daar hebben we dan ook eerst even gerelaxt en genoten van de ondergaande zon. Daarna hebben we onze hangmattenkamp opgeslagen. Erg knus allemaal. En na al dat harde werken, wilde ik mijn zwarte pieten hoofd gaan wassen. Maar wat bleek, het water was op. Via een tuinslang van de mensen in de woning werd er een emmer voor me gevuld en kreeg ik een beker in mijn handen geduwd. Succes met douchen. Het was wel even moeilijk, want ik moest zuinig aan doen met het water. Het is zonde als de helft op de grond klettert, want ik moest maar met één bak water alles wassen. Het is me uiteindelijk gelukt om lekker te douchen. Ik begin al een echte Tarzanjane te worden. Na het douchen stond het eten al op tafel: Zoute soep. Je doet in een bakje kip, kool en gedroogde aardappel en daarna zoute soep. Ik had niet zo’n honger, dus dat kwam mooi uit. Na het eten nog lekker gekletst, gehangmatteerd, wat gelezen en daarna klaar gemaakt voor het heftige uitgaansleven in Apoera. Samen met chauf Kali, baas Rudy, touroperator/huisvriend Ruben, kokkin Jennie, Gedo, Luc, Frank, Merel, Femke, Rachel, Stéphanie, Eef, Mieke en Sara gingen we in één auto naar de plaatselijke discotheek. Bij de plaatselijke discotheek aangekomen, was deze nog dicht. Maar NO SPAN! Hij ging al open. De discotheek bestond uit een hutje, een barretje, boxen en een discolamp. Nou meer heb je ook niet nodig. De bar ging open, de discolamp en de beat sprong uit de boxen (wel slechte muziek) en wij hadden lol! Rond een uur of twee gingen we naar huis en hebben we nog wat gekletst op de steiger. Lekker gezongen uiteraard. Zingen is iets wat wij allemaal de hele dag doen. Echt heel erg gezellig. Na een voldane, leuke, mooie en gezellige dag zocht ik mijn hangmatje op. Best lastig en eng. Met een klein zaklampje moest ik een krikkemikkig trappetje af, slapende honden ontwijken en rondlopende kippen en kukelende hanen te negeren.

Na een kort nachtje werden we weer vroeg gewekt met een heerlijk ontbijt. Scrambled eggs met tomaten. Daarna nog even in de hangmat gedoken om bij te komen van het korte nachtje. Tijdens het hangmatteren was Jennie alvast aan het koken voor ’s middags. Het rook echt lekker, dus ik had er al helemaal trek in. Om half 12 gingen we met de Jeeps weer op weg. Eerst zijn we naar een hal gereden. In deze hal stonden oude treinen. Toen Suriname nog bij Nederland hoorde, heeft Nederland een investering gedaan van 3 miljard, toen nog, guldens om een spoor aan te leggen om bauxiet van het binnenland makkelijk te kunnen transporteren. Toen Suriname in 1975 onafhankelijk werd, werd Suriname nog 5 jaar lang gesteund door Nederland. Maar toen in 1980 Bouterse aan de macht kwam, stopte het spoorlijnenproject definitief. Dit in verband met de decembermoorden. Wat er nu over is? Een 80 kilometer lang spoor waar niets mee gedaan wordt. Suriname had geen geld om door te gaan met het project. 3 miljard zomaar weg! Pats boem! In de hal waren nog oude wagons te zien en een deel van de spoorlijn. Ook liep er nog wat anders rond in een half: een super, super grote, zwarte, dikke, vieze, enge, harige spin. Bah. Uiteraard een foto genomen van een veilige afstond met een mooi inzoomeffect. Later bedacht het beest ook nog eens om zijn 8 pootjes te strekken. Na het bewonderen van de spin en natuurlijk van de oude wagonnetjes zijn we naar het trio-dorp gegaan. In het trio dropje wonen oude indianenstammen. Ze komen oorspronkelijk uit Zuid-Suriname, maar omdat Paramaribo dan niet tot nauwelijks bereikbaar is, zijn ze vlakbij Apoera gaan wonen. Paramaribo is namelijk belangrijk voor de toekomst van de kinderen. Ze moeten naar Paramaribo om te studeren en tegenwoordig willen veel dit wel. Nu moeten ze nog steeds naar Paramaribo en moeten ze daar naar het internaat, maar dit hoeft pas als ze de MULO school (de middelbare school) hebben afgerond. Toen we in het dropje aankwamen waren daar allemaal sieraden. Het was een soort verplichting om daar wat te kopen. Een soort bijdrage dat wij als nieuwsgierige aapjes mochten loeren in hun dorpje ofzo. Ik heb wat leuks gekocht uiteraard. Vervolgens hebben we het dorpje bekeken. Het was inmiddels flink aan het regenen en aangezien alles van zand is, werd het een lekkere glibberige toestond tussen mijn tenen en voeten. Maar het dorpje zelf was wel interessant om te bezichtigen. Apart om te zien hoe de mensen daar leven. Veel inwoners heb ik niet gezien, die waren waarschijnlijk allemaal aan het schuilen. Na een tijdje rondgekeken te hebbe, zijn we weer teruggegaan. Op de terugweg zijn we langs een vent gegaan met een rode slang die eruit zag alsof hij uit het jungle book was gesprongen. De man wikkelde de slang om een stok. Natuurlijk even gefotografeerd. Die slang was wel een beetje brutaal en stak soms zijn kop naar voren en zijn nek (geen idee tot hoever die loopt) en hapte naar ons. Ik als held ging ook even poseren. Dus stap 1 is gezet om van mijn slangenangst af te komen. Of stap 2 ooit komt en of deze ook ooit inwerking wordt gezet weet ik nog niet. Maar daar houd ik jullie nog wel op de hoogte van. Op een gegeven moment raakte ik wel lichtelijk in paniek. Ik was de laatste die wilde showen met de slang en opeens was die man foetsie. Stond ik daar met dat enge beest en eigenlijk wilde ik dat ding wel kwijt want hij werd steeds brutaler. Gelukkig heeft stoere Eef mij toen gereed en meneer jungle book slang van mij overgenomen. Toen we terug gingen naar ons hangmattenkamp werden we daar verrast door kokkin Jennie. Ze had samen met de mannen heerlijke roti gemaakt met kip en pompoenensaus. Echt jammie! Mijn huisgenootjes vertelde al dat Jennie overheerlijk kan koken. Maar goed je moet eerst proeven, dan geloven. Ik ben er over uit: ze kan het echt! Na het eten is iedereen in zijn hangmat gekropen om een siësta et houden. Zelf was ik niet zo moe, maar wel lekker gehangmatteerd met een muziekje en een boekje. Jammer dat het weer niet zo mooi was, anders had ik mijn handdoekje gepakt en lekker op de stijger gaan liggen om iets te doen aan mijn kleurtje. Want ik wil natuurlijk wel na vier maanden helemaal donker terugkomen. Aangezien ik hoor dat het in Nederland ook mooi weer is. WAAH, straks zijn jullie nog bruiner dan ik. ’s Avonds vrij weinig gedaan. Inmiddels was ik behoorlijk moe, dus ik ging lekker vroeg slapen.

Zondag werden we rond 8 uur gewekt door Jennie die met een pollepel tegen de pan aan sloeg. BAM BAM BAM! Fijn gevoel om wakker te worden. Op zich had ik wel lang en goed geslapen, maar toch is zo’n wekker wel zwaar hoor. Maar Jennie had weer een lekker ontbijtje voor ons geregeld: pannenkoeken! Jammie. Na het smikkelen moest alles worden opgeruimd. Normaal gesproken zouden we nog in Apoera blijven slapen, maar nu bleven we bij de Blanche Marie watervallen slapen. Hoe vet. Helaas niet tussen de rotsen en watervallen in, maar ongeveer een kilometer daar vandaan. Toch was daar ook water en keken we daar op uit. Maar voordat ik jullie meer ga vertellen, was er eerst nog een hele toffe tocht! Eerst gingen we weer een stuk over de rode bauxiet weg. Het viel wel mee met alle hobbels hoor, alleen dacht de auto daar anders over. We hadden pech onderweg en ja dat was net de Jeep waar madame in zat. De auto met gereedschap reed voorop, dus die reed gewoon door. Handig. Ruben met zijn rode Jeep probeerde de witte Jeep met gereedschap in te halen om de gele Jeep te redden. Maar de hulp kwam al te laat. Het duurde en duurde maar en inmiddels had handige chauf kali al wat gefikst wat het wel even zou houden. De trip kon dus weer verder. Lekker gebabbeld, gezongen en gezellig gedaan en natuurlijk heel veel wildgeplast. In mijn hele leven heb ik nog nooit zoveel wildgeplast als deze trip. Ik word er nog een expert in. Ik hoef nu al niet alles meer uit te trekken. YEAH! Onderweg hebben ook nog iets super tofs gedaan. We mochten schieten. Met een enorm geweer en een echte kogel. Best spannend om te doen, want het is echt een knal en als je niet stevig staat dan val je zo achterover. Ik stond natuurlijk super stevig en na ‘’een keer oefenen mocht ik voor het echie! Yeah! Rudy de jager laadde het geweer, ik verschoof mijn vinger naar het dingetje waarop je moet drukken om die kogel te kunnen wegbonjouren, toen concentreerde ik me nog eventjes en toen, en toen BAM! Allemaal vogeltjes uit de lucht geschoten voor een heerlijk avondmaal. Deed wel wat pijn aan je arm. Die is inmiddels wat lichtelijk blauw, maar het was het waard. Na nog een tijdje hobbelen in de Jeep kwamen we bij een verlaten huisje aan met enorme gore wc’s, een smoezelig huisje (ook echt ontzettend goor) en een heel vies ventje, die met veel te veel alcohol en te weinig seks door het leven gaat. Hij wilde allemaal baby’s met onze maken die hitsige vent. Bah! Daar moesten we trouwens ook eten. Aangezien ik toch wat wagenziek was geworden door de hobbeltjes, had ik niet veel trek en door die vent al helemaal niet. Na het eten moesten we echt dwars door de jungle heen. Echt super vet. Eerst zaten we nog in de normale Jeep. We reden dwars door de jungle. Behoorlijk gaaf om mee te maken. We moesten ook over een hele gevaarlijke brug heen. Wij moesten lopend, anders krakten we er hoepa zomaar door heen. Er mocht maar één auto tegelijk en de overige chauffeurs legden de planken goed. Zo kon er weer een Jeep over heen. Daarna werden de planken weer goed gelegd en daar kon de derde Jeep weer overheen. Erg grappig om te zien. Ik was wel blij dat ik chauf niet was, anders had ik vast niet netjes over de planken gereden. Na het bruggenavontuur mochten we achterop de rode Jeep van Ruben. Samen met Merel, Femke, Mieke, Gedo en Luc zaten we achterop. Via een heel smal weggetje midden in de jungle scheurden we door allemaal bomen. We moesten heel wat takken, stokjes en bomen ontwijken en er zijn wat schrammen te vinden op mijn benen en armen, maar het was het waar. We hoorden allemaal vogels en insecten. Helemaal leuk. Mijn misselijkheid vloog weg van alle adrenaline. De weg was trouwens niet glad, dus we hebben behoorlijk gestuiterd in de Jeep. Na wat scheuren kwamen we aan bij ons overnachtingskamp. Daar snel omgekleed: bikini’s aan en op naar de Blanche Marie watervallen. Het was ongeveer 1 kilometer lopen. Onderweg zagen we nog in de verte aapjes. Yes, die heb ik in ieder geval gezien. Na het gekletter van de watervallen wat we onderweg hoorden, kwamen we op het uitzichtpunt. Het was echt heel mooi om te zien, zonder sarcasme. Ik kan nu wel vertellen wat ik zag: heel veel bomen, heel veel rotsen en heel veel water, maar ik krijg het niet zo mooi beschreven als het was. Dus voor meer informatie wijs ik u door naar de adembenemende prachtige foto’s op mijn facebook. Rudy de Jager had zijn geweer mee. Ja, ik hoor jullie al denken: een geweer bij de watervallen, is het dan zo gevaarlijk? Ja! Het was namelijk voor de sidderalen. Dat zijn een soort, dikke, vette slangen met een enge kop, enge tandjes en een electriciteitsvacht. Als je dat ding aanraakt of hij jou dan krijg je een schok en dat kan dan zomaar je leven klosten. Prachtige plek hoor, maar ik wil nog meer toffe tripjes maken. Na het doodschieten van de sidderalen en de rest opgejaagd te hebben, hebben we nog even lekker gedoucht in de watervallen. En na heel veel genieten, foto’s gemaakt en gedoucht gingen we weer terug naar ons hangmattenkamp. Thuis aangekomen hebben we deze dan ook werkelijk geïnstalleerd. Daarna hebben we rijst, kop, pom (geen idee wat het eigenlijk was, maar het was wel een beetje een kleffe bende) en snijboontjes gegeten. Normaal gesproken houd ik niet van snijboontjes, maar dit was wel heel lekker. Daarna hebben we liedjes gezongen en heeft de Belgische pandvindster Stéphanie een mooi kampvuurtje gemaakt. Daar hebben we lekker om heen gezeten. Ik heb tot half 3 hele goede gesprekken gevoerd met Sara. En toen was het tijd om te gaan slapen.

Maandagochtend werden we wederom weer vroeg gewekt. Het was gisteren redelijk laat geworden, dus ik draaide me nog eens om. Tenminste in hoeverre dat mogelijk is en met heel veel beleid, want in een anderhalve hangmat is dat best wel lastig. Het wiebelt nogal zo’n hangmat en als je niet uitkijkt lig je verstrengeld in je klamboe. De mannen werden wat ongeduldig, want ik was geloof ik niet de enige die had bedacht om zich nog even om te draaien. De mannen belsloten om de hangmatten gewoon los te maken. Op zich geen probleem, want velen lagen ongeveer 20 dc van de grond, maar op een of andere manier rekte mijn hangmat niet echt uit. Wat dus betekende dat ik een meter à anderhalve meter boven de grond bungelde. Ik kreeg al bijna last van hoogtevrees.. Dus sprong ik uit mijn hangmat. Letterlijk, want ik heb geen meterslange onderbenen, dus ik kon niet bij de grond. Na een ontbijtje met een omeletje met tomaatjes en een kopje thee zijn we nog even naar de Blanche Marie watervallen geweest. Daar lekker op de stenen gezeten en nog wat laatste foto’s gemaakt. Na een half uurtje gingen we naar het massage bad. Dat is een kleine stroomversnelling van de Blanche Marie. Daar lekker in het water gezeten met tegelijktijdig een rug massage. Daar hebben we ook lekker onze haren gewassen. Allemaal lekker onder het sop. Nadat het haarwasritueel voltooid was, gingen we weer terug. Daar onze tassen ingepakt en terug naar Paramaribo. Weer had ik een plekje achterop de Jeep bemachtigd. Echt weer een trip. Onderweg nam één van de andere Jeeps een gestrande bus mee. Dat is toch al super om mee te maken, toch? Toen op een gegeven moment de rode Jeep even stil stond, hoorde we opeens een heel raar geluid. Dit bleken brulapen te zijn. Echt super tof om te horen. Best eng geluid, dat gebrul uit de jungle. Alsof er elk moment een enorm beest tevoorschijn zou komen. Wel bijzonder om dat geluid te horen hoor!
Na de jeep safari door de jungle, hebben we eerst nog wat geluncht bij het vieze huisje, mannetje en wc. Maar we hebben het overleefd. Toen zijn we weer de gewone jeeps ingegaan. Eerst zijn we langs een bouwplaats geweest om onze Jeep te maken (de gele). Er was iets mis met het stuurtje. Dit duurde langer dan verwacht. Daarna ging de reis verder. De weg was veel slechter dan de heenweg, dus het duurde allemaal langer dan normaal. Ook had de andere auto mankementen. Het bagagerek was kapot gegaan, dus alle bagage moest worden overgeplaatst naar onze Jeep. Weer wat tijdsverlies. Inmiddels was het pikdonker en de weg werd slechter en slechter. In de auto was het wel gezellig. Lekker gekletst, muziek geluisterd en soms wat geknikkebold. Uiteindelijk waren we nog 13 uur weer veilig bij de Mozartstraat. Daar mijn tas leeggegooid, lekker gedoucht en geslapen. Want na 4,5 uur zou de wekker weer gaan. Maar het was het allemaal waard. Het was een prachtige trip. Echt waar. Ik heb super genoten en hele mooie dingen mogen mee maken.

Brasa en heel veel liefs uit Suriname,
Xx. Nadine.

P.S. Nog steeds heel tof dat jullie allemaal zulke leuke berichtjes achterlaten. Heel lief.